The situation of women political prisoners in Qarchak Prison is deeply concerning.
The situation of women political prisoners in Qarchak Prison is deeply concerning.
Today, Keyvan Mohtadi, former political prisoner and husband of Anisha Asadollahi, currently detained in Qarchak prison, reported on Instagram that:
“This morning, a large number of male guards, accompanied by female officers, suddenly stormed the women’s political ward in Qarchak Prison, attempting to force prisoners out of their rooms and into the yard.
With strong resistance from the women prisoners, the attack failed, but threats continue, including cutting off phone calls and visitations.
Not only have the authorities refused to release prisoners in the aftermath of the war and not only have they failed to transfer them back to Evin Prison alongside male prisoners, but instead, in this state of exile after the war, they are taking revenge for their major defeats on women political prisoners in every possible way.”
Also, Maryam Yahyavi, a former political prisoner who was recently released, wrote in another Instagram story:
“This morning, Qarchak prison guards entered the women’s political prisoners’ ward (Qarchak quarantine), claiming they wanted to conduct a search. They tried to force the women into the yard, but the prisoners resisted. With protest and chanting slogans, the women prevented the search.
Prison authorities then threatened to cut off all facilities, including phone calls and visits. Nearly three months have passed since the transfer of women prisoners from Evin to Qarchak, and they are enduring extremely harsh conditions with countless problems. No one has been released, no one has been returned to Evin.
And today, the guards even said they wanted to ‘inspect the floor to check whether you have dug a tunnel.’
Are you watching too many movies? Or do you simply not understand who political prisoners are?”
We at the Narges Foundation are gravely concerned about the situation of women political prisoners in Qarchak. Reports of repeated raids, threats, and degrading treatment highlight the urgent need for international attention.
We therefore call for their immediate and unconditional release. Until they are freed, the authorities must guarantee their safety, ensure humane conditions of detention, restore access to family visits and phone calls, and end all forms of harassment and collective punishment.
وضعیت زندانیان سیاسی زن در زندان قرچک به شدت نگران‌کننده است.
صدای زنان زندان قرچک شویم🚨
صبح امروز کیوان مهتدی، زندانی سیاسی سابق و همسر انیشا اسداللهی که هم‌اکنون در زندان قرچک در بازداشت به‌سر می‌برد، در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
«امروز صبح به شكل ناگهانی تعداد زيادى گارد مرد و مامور زن به بند زنان سياسى قرچک حمله ورمى شوند و تلاش مى كنند زندانيان را از اتاقها خارج و به هواخورى منتقل كنند.
با مقاومت زندانيان زن اين اقدام ناكام مى ماند اما هنوز انواع تهديدها از جمله قطع كردن تلفن و ملاقات ادامه دارد. نه تنها بعد از وضعيت جنگی زندانيان را آزاد نكرده اند، نه تنها آنها را هم زمان با زندانيان مرد به اوين بازنكردانده اند بلكه در وضعيت تبعيد بعد از جنك به اشكال مختلف انتقام شكست هاى كلان خود را از زنان زندانى سياسى مى گیرند.
چطور داد كنيم اين بيداد را»
همچنین مریم یحیوی، زندانی سیاسی سابق که اخیراً آزاد شده است، در استوری دیگری در اینستاگرام نوشت:
«امروزصبح ماموران زندان قرچک به بند زنان زندانى سياسى (قرنطينه قرچک) وارد شدند و قصد بازرسى داشتند. آنان را وادار به رفتن به هواخورى كردندكه با مقاومت زندانيان مواجه شدند. زندانيان با مقاومت واعتراض و سر دادن شعار مانع از بازرسى شدند.
مسئولين زندان، زندانيان را تهديد به قطع امكانات از جمله تلفن و ملاقات كردند. نزديك ٣ ماه از انتقال زندانيان بند زنان اوين به زندان قرجك كذشته و در شرايط سخت اونجا با انواع واقسام مشكلات دارند سر ميكنند، نه كسى مشمول آزادى شده ، نه بركردوندن اوين ، امروز هم كه كفتند مى خوايم كف زمين رو بازرسى كنيم تونل نزده باشيد !!!
فيلم زياد مى بينيد ؟ يا زندانى سياسى رو نمى شناسيد ….»
ما در بنیاد نرگس به شدت نسبت به وضعیت غیر انسانی زندانیان سیاسی زن در قرچک نگران هستیم. گزارش‌های متعدد از یورش‌ها، تهدیدها و رفتارهای تحقیرآمیز، ضرورت توجه فوری جامعه جهانی را نشان می‌دهد.
ما خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط این زنان هستیم. تا زمان آزادی آنان، مسئولین زندان موظف‌اند تا امنیت جانی و روانی زندانیان را تضمین کنند و دسترسی به ملاقات‌های خانوادگی و تماس‌های تلفنی را برقرار کنند و تمامی اشکال آزار ، مجازات و تهدید ها به صورت دسته‌جمعی و فردی را متوقف سازند.
