NARGES MOHAMMADI ADDRESSES THE FRENCH SENATE: CALLS FOR INTERNATIONAL ACTION AGAINST GENDER APARTHEID
NARGES MOHAMMADI ADDRESSES THE FRENCH SENATE: CALLS FOR INTERNATIONAL ACTION AGAINST GENDER APARTHEID
January 23, 2025 – Tehran/Paris
At 8:30 AM (CET) today, Narges Mohammadi, Nobel Peace Prize Laureate and human rights activist, delivered a virtual address to the Delegation for Women’s Rights of the French Senate and National Assembly. Speaking from Tehran, she issued an urgent appeal for decisive international action to criminalize gender apartheid, framing the struggle as a historic, global, and feminist imperative.
“Fighting gender apartheid is not merely a struggle for women’s liberation from systemic oppression; it is an essential step toward achieving democracy, peace, and justice. One cannot oppress and enslave half of society while speaking of democracy, freedom, and equality.”
Mohammadi, who has been sentenced to over 36 years in prison, 145 lashes, and 135 days in solitary confinement, currently remains outside prison in an act of civil disobedience. Temporarily released on a 21-day medical suspensionon December 4, 2024, she was officially due to return to incarceration on December 25. However, in an act of defiance, she refused to surrender to prison authorities.
On December 28, her attorney, Mostafa Nili, submitted a formal request for an extension of her medical leave based on independent health evaluations. By December 31, the Legal Medicine Organization of Iran affirmed the necessity of continued medical care, yet the final decision rests with the prosecutor’s office. In the interim, Mohammadi continues her activism in open defiance of the Iranian judiciary’s authority.
Escalating Repression: Executions and the Persecution of Political Prisoners
During her address, Mohammadi exposed the alarming surge in state-sanctioned executions and the plight of women political prisoners, with particular reference to Pakhshan Azizi and Varisheh Moradi:
“The Iranian regime is exacting revenge on women for the ‘Woman, Life, Freedom’ movement. Pakhshan Azizi and Varisheh Moradi, detained in Evin Prison’s women’s ward, now face the looming threat of execution. The regime wields the noose as a tool of terror to break the resolve of Iran’s brave and conscientious women.”
She urged the French Parliament , senate and the broader international community to adopt a resolute stance on human rights in any negotiations with Islamic Republic Regime:
“make human rights a prerequisite and the central focus of all negotiations. Any negotiations that sideline fundamental human rights, women’s rights, and civil liberties serve only to embolden religious authoritarianism and undermine the Iranian people’s fight for democracy, freedom, and equality.”
In her address, Mohammadi condemned the Islamic Republic’s institutionalized misogyny, articulated the Iranian people’s unwavering resistance against authoritarian rule, and called for the implementation of global accountability mechanisms to prosecute Iranian officials for crimes against humanity.
She concluded with an urgent call to action:
“To stop the ever-increasing executions and to achieve human rights and women’s rights, put pressure on the Islamic Republic. Prioritize international mechanisms such as universal jurisdiction to hold regime officials accountable, rather than normalizing a regime responsible for crimes against humanity.”
WATCH THE VIDEO
https://videos.senat.fr/commission.DDRO
Read Narges Mohammadi’s Message read by her at the start of this session :
“Madam President,
Honorable representatives,
I am very pleased to be among you today and grateful for your presence at this session. Your participation in this gathering reflects your commitment to human rights and women’s rights. I take this opportunity to convey a clear and direct message to you and to all those who believe in democracy, freedom, and equality around the world.
First, let me clarify that I am a civil activist striving for a strong civil society in Iran. I am a human rights and women’s rights activist who fights against violations and for their realization. I firmly believe that democracy is fundamentally meaningless without ensuring women’s rights. In a society where people lack independent and strong civil institutions, where freedom of speech and belief does not exist, where women are deprived of equal and fundamental rights, and where human rights are not upheld, even elections become deceptive and cannot be considered a true reflection of democracy. The Islamic Republic suppresses our civil institutions, deprives women of their fundamental rights, uses executions as a tool of terror, and is a gross violator of human rights.
Another crucial point is that the Islamic Republic is a religious authoritarian regime that fundamentally lacks the capacity for democracy, human rights, and women’s rights. Over the past decades, it has clearly demonstrated that it is incapable of reform. Therefore, I firmly believe in ending religious authoritarianism and transitioning away from the Islamic Republic, and I actively work towards this goal.
Honorable Representatives,
For the past 46 years, Iranian women have continuously fought against discrimination, oppression, and male domination. From March 8, 1979, when women took to the streets in protest, to the days of the Mahsa (Jina) Amini movement—the magnificent “Woman, Life, Freedom” movement—women have not ceased their struggle. We have not remained silent; we have fought. We have been arrested and thrown into the terrifying isolation cells of security prisons. We have been tried, sentenced to long prison terms, and incarcerated. We have lost our jobs, our children, and our very lives. Countless women, nameless and unknown, have lost their lives under systematic oppression and discrimination, from the hidden corners of their homes to the streets and the gallows of prisons under this theocratic regime.
I declare that what the regime has imposed on the women of this land under the guise of law, religion, culture, propaganda, state-controlled media, and government-run education is a blatant example of gender apartheid.
Honorable Representatives,
As defenders of women’s rights, I urge you to take bold and pioneering action in criminalizing gender apartheid. This is a historic, global, and feminist mission.
Fighting gender apartheid is not merely a struggle for women’s liberation from systemic oppression; it is an essential step toward achieving democracy, peace, and justice. One cannot oppress and enslave half of society while speaking of democracy, freedom, and equality.
Honorable Representatives,
As I speak to you now, the gallows stand tall in prisons across my homeland, erected by executioners. Every day, young people are hanged, and society grows increasingly outraged.
After 15 years, the Islamic Republic has once again resumed executing women political activists. The Iranian regime is exacting revenge on women for the ‘Woman, Life, Freedom’ movement. Pakhshan Azizi and Varisheh Moradi, detained in Evin Prison’s women’s ward, now face the looming threat of execution. The regime wields the noose as a tool of terror to break the resolve of Iran’s brave and conscientious women. I ask you to join hands with us in breaking the noose from around their necks.
I urge you to be the voice of the Iranian people and support their fight. We have made the firm decision to move beyond this authoritarian religious regime. Stand with the people of Iran.
To stop the ever-increasing executions and to achieve human rights and women’s rights, put pressure on the Islamic Republic. Prioritize judiciary mechanism such as universal jurisdiction to hold regime officials accountable, rather than normalizing a regime responsible for crimes against humanity
I call on France, through its parliament and government, to make human rights a priority and the central focus prior to any relation with Islamic Republic Regime. I emphasize that any negotiations that sideline fundamental human rights, women’s rights, and civil liberties serve only to embolden religious authoritarianism and undermine the Iranian people’s fight for democracy, freedom, and equality.
I am hopeful and certain that the Iranian people’s struggle for liberation from tyranny and a peaceful transition to democracy will be realized—and you will witness our victory.”
Woman – Life – Freedom
Narges Mohammadi
January 23, 2025
نرگس محمدی در سنای فرانسه: چوبههای دار در زندانهای سراسر سرزمینم به دست جلادان برافراشته شده است. هر روز در این سرزمین سرهای جوانان بر طنابهای دار مینشیند.
سوم بهمن ۱۴۰۳ – تهران/پاریس
امروز پنجشنبه ساعت ۸:۳۰ صبح به وقت اروپای مرکزی، نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح و فعال حقوق بشر، در نشستی مجازی با هیئت حقوق زنان در سنای فرانسه و مجلس ملی سخنرانی کرد. نرگس محمدی از تهران، خواستار اقدامی قاطع در سطح بینالمللی برای جرمانگاری آپارتاید جنسیتی شد و این مبارزه را یک وظیفه تاریخی، جهانی و فمینیستی توصیف کرد.
از شما به عنوان دغدغهمندان حقوق زنان تقاضا دارم برای جرمانگاری آپارتاید جنسیتی جسورانه و پیشتازانه بهپاخیزید و اقدام کنید. این رسالتی تاریخی، جهانی و فمینیستی است. مبارزه با آپارتاید جنسیتی نه فقط اقدامی برای رهایی زنان از انقیاد و فرودستی است بلکه هموار کردن راه دموکراسی، صلح و آزادی است. نمیتوان نیمی از جامعه را تحت سلطه و انقیاد، نادیده گرفت و از دموکراسی و آزادی و برابری سخن گفت.
محمدی که تاکنون به بیش از ۳۶ سال زندان، ۱۴۵ ضربه شلاق محوم شده و تجربه ۱۳۵ روز حبس در سلول انفرادی را دارد، هماکنون در اقدامی از نافرمانی مدنی خارج از زندان به سر میبرد. او که در ۱۳ آذر ۱۴۰۳ بهطور موقت و به دلایل پزشکی به مدت ۲۱ روز از زندان اوین به مرخصی درمانی اعزام شده بود، طبق حکم رسمی باید چهارم دی به زندان بازمیگشت. اما در اقدامی اعتراضی، از تسلیم شدن به مقامات زندان سر باز زد.
در هفت دی، وکیل او، مصطفی نیلی، با استناد به گزارشهای پزشکی مستقل، درخواست تمدید مرخصی پزشکی او را به دادستانی ارائه کرد. در ۱۰ دی، سازمان پزشکی قانونی ایران لزوم ادامه روند درمانی او را تایید کرد. اما تصمیم نهایی همچنان در اختیار دادستانی است. در این میان، محمدی آشکارا به فعالیتهای خود ادامه میدهد و مشروعیت دستگاه قضایی جمهوری اسلامی را به چالش میکشد.
افزایش سرکوب: اعدامها و فشار بر زندانیان سیاسی
محمدی در سخنرانی خود، افزایش نگرانکننده اعدام (قتلهای حکومتی) و وضعیت اسفناک زنان زندانی سیاسی را مورد تاکید قرار داد و بهویژه از پخشان عزیزی و وریشه مرادی نام برد:
آنها تلاش دارند انتقام جنبش زن، زندگی، آزادی را از زنان بگیرند. طناب دار پخشان عزیزی و وریشه مرادی را که در بند زنان زندان اوین محبوساند بر بالای سر زنان تاب میدهند تا زنان شجاع و آگاه ایران را وادار به عقبنشینی کنند. از شما میخواهم در پاره کردن طناب دار از گردن آنها دستهایتان را به دست ما بدهید.
درخواست اقدام قاطع از جامعه بینالملل
محمدی از پارلمان و سنای فرانسه و جامعه جهانی خواست تا در مذاکرات خود با جمهوری اسلامی، حقوق بشر را در اولویت قرار دهند:
امروز از دولت فرانسه از طریق پارلمان و مجلس سنا این کشور میخواهم حقوق بشر را پیششرط و محور اصلی هر نوع مذاکرهای با رژیم جمهوری اسلامی قرار دهند. تاکید میکنم هر مذاکرهای با جمهوری اسلامی بدون اعتنا به حقوق اساسی مردم ایران، حقوق بشر، حقوق زنان و جامعهی مدنی، تقویت استبداد دینی و تضعیف مبارزه مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی، آزادی و برابری خواهد بود.
محمدی در این سخنرانی، تبعیض نهادینهشده علیه زنان در جمهوری اسلامی را محکوم کرد، بر مقاومت مردم ایران در برابر حکومت استبدادی تأکید گذاشت و خواستار اجرای سازوکارهای بینالمللی برای محاکمه مقامات جمهوری اسلامی به دلیل ارتکاب جنایت علیه بشریت شد.
وی در پایان، با صدایی رسا از جهان خواست:
برای توقف اعدام که هر روز افزایش مییابد، برای تحقق حقوق بشر و حقوق زنان، رژیم جمهوری اسلامی را تحت فشار بگذارند. به جای عادیسازی رژیمی که مرتکب جنایت علیه بشریت است، مکانیزمهای بینالمللی مانند صلاحیت قضایی جهانی را برای پاسخگو کردن مقامات این رژیم در اولویت قرار دهند.
متن کامل
رئیس محترم مجلس سنا
رئیس محترم پارلمان فرانسه
نمایندگان محترم
بسیار خرسندم که امروز در میان شما هستم و از شما سپاسگزارم که در این جلسه حضور دارید. حضور شما در این نشست نشاندهندهی علاقه شما به حقوق بشر و حقوق زنان است. از این فرصت استفاده میکنم تا پیام واضح و مستقیمی را به شما و علاقمندان به دموکراسی، آزادی و برابری در جهان برسانم.
ابتدا تصریح میکنم من یک فعال مدنی هستم که برای تحقق جامعهی مدنی قدرتمند در ایران تلاش میکنم. یک فعال حقوق بشر و حقوق زنان هستم که علیه نقض آن و برای تحقق آن مبارزه میکنم. باور دارم که اساساً دموکراسی بدون تحقق حقوق زنان بیمعناست. در جامعهای که مردم، نهاد مدنی قدرتمند مستقل نداشته باشند، آزادی بیان و عقیده وجود نداشته باشد، زنان از حقوق انسانی و برابر محروم باشند و حقوق بشر تضمین نشده باشد، حتی انتخابات امری مغالطهگر به شمار میآید و نمیتواند نشاندهندهی دموکراسی واقعی باشد. جمهوری اسلامی نهادهای مدنی ما را سرکوب میکند، زنان را از حقوق انسانی محروم میکند، از اعدام برای ایجاد رعب و وحشت استفاده میکند و ناقض فاحش حقوق بشر است.
نکتهی مهم دیگر، به دلیل اینکه جمهوری اسلامی یک رژیم استبدادی دینی است که اساساً ظرفیت دموکراسی، حقوق بشر و حقوق زنان را ندارد و طی دهههای گذشته آشکارا نشان دادهاست که امکان اصلاحپذیری را هم ندارد، لذا بر پایان دادن به استبداد دینی و گذار از جمهوری اسلامی باور داشته و تلاش میکنم.
نمایندگان محترم
زنان ایران طی چهل و شش سال گذشته مبارزه علیه تبعیض، ستم و سلطه بر زنان را ادامه دادهاند. از ۱۷ اسفند سال ۱۳۵۷ که خیابانهای شهر شاهد حضور زنان معترض جامعه بود تا روزهای جنبش مهسا ـ ژینا امینی؛ جنبش باشکوه ‟زن، زندگی، آزادی‟ زنان دست از مبارزه نکشیدهاند. ما سکوت نکردهایم، جنگیدهایم، بازداشت و روانهی سلولهای انفرادی بندهای هولناک امنیتی شدهایم، محاکمه و به زندانهای طولانی محکوم و زندانی شدهایم. شغلهایمان، حتی فرزندانمان و زندگیهایمان را از دست دادهایم. زنان بیشماری، بینام و بینشان، تحت ستم و تبعیض سیستماتیک یک رژیم دینی از پستوی خانهها تا خیابانها و پای چوبههای دار زندانها، جان خود را از دست دادهاند.
من اعلام میکنم آنچه رژیم تحت عنوان قانون، مذهب، فرهنگ، تبلیغات، رسانههای حکومتی، آموزش و پرورش حکومتی بر سر زنان این سرزمین آوار کردهاست، مصداق بارز آپارتاید جنسیتی است.
نمایندگان محترم
از شما به عنوان دغدغهمندان حقوق زنان تقاضا دارم برای جرمانگاری آپارتاید جنسیتی جسورانه و پیشتازانه به پاخیزید و اقدام کنید. این رسالتی تاریخی، جهانی و فمنیستی است. مبارزه با آپارتاید جنسیتی نه فقط اقدامی برای رهایی زنان از انقیاد و فرودستی است بلکه هموار کردن راه دموکراسی، صلح و آزادی است. نمیتوان نیمی از جامعه را تحت سلطه و انقیاد، نادیده گرفت و از دموکراسی و آزادی و برابری سخن گفت.
نمایندگان محترم
اکنون که با شما صحبت میکنم چوبههای دار در زندانهای سراسر سرزمینم به دست جلادان برافراشته شدهاست. هر روز در این سرزمین سرهای جوانان بر طنابهای دار مینشیند و جامعه روز به روز خشمگینتر میشود.
جمهوری اسلامی پس از پانزده سال دوباره به اعدام زنان روی آورده است. آنها تلاش دارند انتقام جنبش زن، زندگی، آزادی را از زنان بگیرند. طناب دار پخشان عزیزی و وریشه مرادی را که در بند زنان زندان اوین محبوسند بر بالای سر زنان تاب میدهند تا زنان شجاع و آگاه ایران را وادار به عقبنشینی کنند. از شما میخواهم در پاره کردن طناب دار از گردن آنها دستهایتان را به دست ما بدهید.
تقاضا دارم صدای اعتراض مردم ایران و حامی مطالبات آنان باشید. ما برای گذار از رژیم دینی استبدادی اراده کردهایم. در کنار مردم ایران بایستید.
برای توقف اعدام که هر روز افزایش میابد، برای تحقق حقوق بشر و حقوق زنان، رژیم جمهوری اسلامی را تحت فشار بگذارید.
به جای عادیسازی رژیمی که مرتکب جنایت علیه بشریت است، مکانیزمهای بینالمللی مانند صلاحیت قضایی جهانی را برای پاسخگو کردن مقامات این رژیم در اولویت قرار دهید.
امروز از دولت فرانسه از طریق پارلمان و مجلس سنا این کشور میخواهم حقوق بشر را پیششرط و محور اصلی هر نوع مذاکرهای با رژیم جمهوری اسلامی قرار دهند. تأکید میکنم هر مذاکرهای با جمهوری اسلامی بدون اعتنا به حقوق اساسی مردم ایران، حقوق بشر، حقوق زنان و جامعهی مدنی، تقویت استبداد دینی و تضعیف مبارزهی مردم ایران برای رسیدن به دموکراسی، آزادی و برابری خواهد بود.
امید و یقین دارم مبارزات مردم ایران برای رهایی از استبداد و گذار مسالمتآمیز به دموکراسی محقق خواهد شد و شما شاهد پیروزی ما خواهید بود.
زن ـ زندگی ـ آزادی
نرگس محمدی
۴ بهمن ۱۴۰۳
